ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.: Δόθηκαν στη δημοσιότητα οι θέσεις για τη Β' Συνδιάσκεψη.

Οι θέσεις και οι εκτιμήσεις της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στην πορεία της για την πραγματοποίηση της Β΄ Συνδιάσκεψης του κόμματος ... "ανεβάζει τον πήχυ" του Πολιτικού και κινηματικού στοχασμού αναδεικνύοντας τις εξελίξεις, εκτιμώντας τις προθέσεις του αντιπάλου και προτείνοντας ριζοσπαστικές και ξεκάθαρες λύσεις.

Συνοπτικά θα ξεχωρίζαμε κάποιες εκτιμήσεις και προτάσεις ...: 
Στις Θέσεις της 1ης Συνδιάσκεψης, τον Ιούλιο του 2011, εκτιμούσαμε ότι πρόκειται για μια ανώτερη και ποιοτικά βαθύτερη «δομική κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος». Οι βασικές, στηριγμένες στη μαρξιστική θεωρία, θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις οποίες πρόβαλε από την ίδρυσή της ακόμη, την άνοιξη του 2009 αλλά και στις θέσεις της 1ης Συνδιάσκεψης επιβεβαιώνονται. Επιβεβαιώνεται και η δεύτερη βασική θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ότι η κρίση αυτή είναι, σε τελική ανάλυση, μια «κρίση καπιταλιστικής υπερσυσσώρευσης που συμπυκνώνει την ενεργοποίηση της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους» και τη μέχρι τώρα «αδυναμία να υπάρξουν ισχυρές αντίρροπες τάσεις», κάτι που σημαίνει ότι «τα συσσωρευμένα κεφάλαια δεν μπορούν να αξιοποιηθούν επαρκώς» ακόμη, δηλαδή να επενδυθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.
Η κρίση συνδυάζεται με ανακατατάξεις και όξυνση των ανταγωνισμών μέσα στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα αποτυπώνεται και στο νέο γύρο επεμβάσεων. Απόσυρση των στρατευμάτων από το Αφγανιστάν όμως την ίδια στιγμή ανοίγει ένα νέο μέτωπο στην βορειοδυτική Αφρική στην προσπάθεια να ελέγξουν μια περιοχή πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μεθοδεύεται η επέμβαση ενάντια στη Συρία, παράλληλα με την προσπάθεια να κατοχυρωθεί ξανά η ιμπεριαλιστική επικυριαρχία στον Αραβικό κόσμο, μετά την Αραβική Άνοιξη. Το Ισραήλ εξακολουθεί να λειτουργεί ως δύναμη αποσταθεροποίησης στην περιοχή και στηρίζει την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. Γι’ αυτό και είναι επικίνδυνη η λογική των ελληνικών κυβερνήσεων για αντιδραστικό άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ.
Όλες οι ερμηνείες του φαινομένου των κρίσεων απ’ τη μεριά των κυρίαρχων αστικών δυνάμενων παραμένουν επιφανειακές, συγκαλυπτικές και επιστημονικά ατεκμηρίωτες.
Το ότι η ΕΕ υπήρξε εξαρχής ένας αντιδραστικός μηχανισμός σαν απάντηση στη διεκδίκηση ανταγωνιστικότητας, ο δρόμος ισχυροποίησης απέναντι στο εργατικό κίνημα αλλά   παράλληλα και μηχανισμός ισχυροποίησης των ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών της Ευρώπης απέναντι στις περιφερειακές και αυτό κορυφώθηκε με την ΟΝΕ και το κοινό νόμισμα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτιμά ότι ο «εξεγερσιακός κύκλος» δεν θα κλείσει. Αντίθετα, ενισχύεται η τάση που διαπίστωσε η 1η Συνδιάσκεψη για μια «ιστορική περίοδο που θα χαρακτηρίζεται από πολλαπλές κοινωνικές εκρήξεις, απρόβλεπτες λαϊκές εξεγέρσεις, ακόμη και επαναστατικά γεγονότα».
Τρία χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο ο ελληνικός καπιταλισμός όχι μόνο δεν μπήκε σε ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά η κρίση βάθυνε περισσότερο και ήταν παραπάνω από αρκετά για να αποδειχτεί ότι ο δρόμος αυτός είναι ολότελα καταστροφικός, ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα.
Η κρίση της ελληνικής οικονομίας συνδέεται με την παγκόσμια κρίση και την κρίση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά αποτυπώνει και τις βαθιές αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του ελληνικού καπιταλισμού. Η κυβέρνηση και η Τρόικα δοκιμάζουν μέσα στη συγκυρία της κρίσης να περάσουν ένα σύνολο τεράστιων αναδιαρθρώσεων σε όλες τις πλευρές της εργασίας, της ασφάλισης, του δημοσίου, των εκπαίδευση και της υγείας.
Ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη αποτελεί η εκλογική άνοδος της νεοναζιστικής, ρατσιστικής Χρυσής Αυγής σαν αποτέλεσμα της αντιδραστικής πολιτικής της κυρίαρχης τάξης και των κυβερνήσεών της, της πολιτικής του ρατσισμού, της καταστολής και των επιθέσεων στην Αριστερά, της κρίσης και απαξίωσης του αστικού κοινοβουλευτισμού.
Το ΔΝΤ, η ΕΕ και το ελληνικό κεφάλαιο δεν υπολόγισαν σωστά τον κυριότερο «πολλαπλασιαστή», το ελληνικό εργατικό και λαϊκό κίνημα και την ιστορική παράδοση αντιστάσεων της χώρας μας. Το εργατικό κίνημα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο όλο το προηγούμενο διάστημα.         Έγιναν προσπάθειες συντονισμού αυτών των αγώνων από τα κάτω, ραγίσε ο έλεγχος της γραφειοκρατίας, είχαμε και την πρωτότυπη μορφή των λαϊκών συνελεύσεων, που φάνηκε στην πολύτιμη εμπειρία του κινήματος των Πλατειών, των μαζικών κινημάτων ανυπακοής «Δεν Πληρώνω» και των πολύμορφων κινημάτων λαϊκής αλληλεγγύης.
Είχαμε σοβαρά βήματα μπροστά στην αντιφασιστική - αντιρατσιστική πάλη.

 Η πορεία προς την δεύτερη Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλείται να αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα για το ξεπέρασμα αυτών των αδυναμιών. Για την ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θέλουν τα μέλη και οι αγωνιστές της, που έχει ανάγκη το κίνημα και η Αριστερά.

Αθήνα, Μάρτης 2013
Η ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.                                 για τη Β' Συνδιάσκεψη ΕΔΩ