Νίκος Η. Κασίμηςprafti05@gmail.com
Χθες αργά το βράδυ, την ώρα που όλοι (;) ξαποσταίνουμε, ανάμεσα στην ησυχία του τραγουδιού απ΄το τριζόνι και κάποιες σκόρπιες εικόνες της τουβούλας, αναπόλησα για λίγο τη ζωή μου, σε συνάρτηση με την πολύπλοκη και απίστευτη κρατική κατάρρευση της τελευταίας 10ετίας.
Στα χρόνια του δημοτικού θυμάμαι, με τις ποδιές μας ΟΛΟΙ οι μαθητές και οι μαθήτριες, σε ένα κτίριο με 4 αίθουσες και λειτουργία πρωί και απόγευμα κάναμε το μάθημά μας γύρω στα 38 παιδιά στην τάξη. Ασυντήρητο, στο μεγαλύτερο μέρος του το κτίριο, μία μέρα από την διπλανή αίθουσα είχε πέσει ο σοββάς από το ταβάνι και "παρά τρίχα" δεν είχαμε ... θύματα. Τότε όλοι οι γονείς αρκέστηκαν να διαμαρτυρηθούν χλιαρά, μιάς που συγκαταβιτικά αποδεχόντουσαν ότι η οικονομία μας ... ερχόταν από παγκόσμιο πόλεμο αλλά και από εμφύλιο, οπότε δεν είχε ακόμα προλάβει να ορθοποδήσει.! "Έπαιζε" επίσης ακόμα και ο χαρακτηρισμός του "κομμουνιστή", οπότε και το μπάλωμα στο ταβάνι έμεινε αλλά και τα μαθήματα συνεχίστηκαν. Σύλλογοι γονέων και τέτοια... Έεεε, σοβαροί νάμαστε!
Αυτό όμως που δεν έλειπε ήταν τα βιβλία! Ο Μίμης και η Λόλα. "Λόλα, να ένα μήλο"! Το θυμάστε;
Υπήρχε ο ΟΕΔΒ. Υπήρχαν και δάσκαλοι! Το μόνο παράπονό μας ήταν πως όλοι ήταν "μεγάλης" ηλικίας και μας τιμωρούσαν με το ... χάρακα! Άπλωνες το χέρι, μετά το παράπτωμα σου, και ο χάρακας σου το κοκκίνιζε, πνίγοντας το θυμό σου και τον πόνο σου, για να μην εκτεθείς στους συμμαθητές σου.
Όταν γύρναγα στο σπίτι, ένα διόροφο που τόχε φτιάξει ο μάστορας ο παππούς μου με αίμα απ΄το υστέρημα του για 4 οικογένειες, έμπαινα στην κουζίνα και έψαχνα με αγωνία να τσιμπήσω κάτι γιατί πείναγα "σα λύκος". Η μάνα μου φώναζε να μην αγγίξω τίποτα για να φάμε "μιά και καλή" στο τραπέζι, το μεσημέρι. Ο πατέρας μου ερχόταν αργά το βράδυ. Αφού για αρκετά χρόνια ήταν υπάλληλος σε εταιρία εκτύπωσης και έκδοσης βιβλίων μπόρεσε και άνοιξε μιά δικιά του επιχείρηση εκτύπωσης βιβλίων. Υπήρχαν δουλειές τότε και, δόξα τον Θεό, πήγε καλά. Δεν μας έλειψε τίποτα.
Και η γειτονιά με τον ίδιο ρυθμό ρόλαρε. Όχι χλιδάτα πράγματα! Αλλά με αξιοπρέπεια έβλεπες "φως στο τούνελ"!. Ήξερες τι θα σου ... ξημερώσει. Φύσει" ανήσυχο πνεύμα έκανα τα όνειρά μου κι εγώ σαν παιδί. Να γίνω ηλεκτρολόγος-μηχανικός, να κάνω μιά οικογένεια και υπερήφανος να τη συντηρώ, να "μεγαλώσω" οτιδήποτε κληρονομούσα από τον μπαμπά και τη μαμμά, να δώ τα παιδιά μου να προοδεύουν και να διηγούμαι παραμύθια στα εγγόνια μου.
Σε αυτό το σημείο άρχισα να ... σκοτεινιάζω!
Ηλεκτρολόγος-μηχανικός δεν έγινα, μικρό το κακό.!
Όμως οικογένεια έκανα, παιδιά απέκτησα και τα σπουδάζω, ως πότε δεν ξέρω!
Τα είδα να προοδεύουν αλλά μέχρι ποιο σημείο, αναρωτιέμαι;!
Ότι κληρονόμησα, το έκανα διπλό και τρίδιπλο.
Αλλά μέχρι εδώ! Η τελευταία 10ετία άρχισε σιγά-σιγά να μας δείχνει τα ... δόντια της!
Νομίσαμε ότι μας χαμογελά. Πλανηθήκαμε πλάνην οικτράν.! Μας ενημέρωνε ότι ετοιμάζεται να μας "πιεί το αίμα"!. Και με απόλυτη "συνέπεια" το κάνει, την τελευταία 3ετία.!
Μας πίεσαν, σαν να κολύμπαγε η χώρα στους ωκεανούς των 200ευρων και 500ευρων, να δανειστούμε ακόμα και για τις διακοπές μας.! Οι περισσότεροι δανείστηκαν για το σπιτάκι τους. Να έχουν το δικό τους σπίτι! Η πιο συνετή προσδοκία ενός νοικοκύρη.
Που να φανταστεί κανείς, το 2003 επί παραδείγματι, το σενάριο τρόμου και επιστημονικής φαντασίας που ζούμε;!
Λες και το όνειρο μου, όταν δανειζόμουν το στεγαστικό, ήταν να προσφέρω το σπιτάκι του πατέρα μου, που μόχθησε για να το φτιάξει, στους δοσιλόγους εσωτερικού και τους τοκογλύφους εξωτερικού!
Λες και το όνειρό μου, όταν σπούδαζα το γυιό μου, ήταν να ξενιτευτεί για να μπορέσει να ζήσει. Οικονομικός μετανάστης, δηλαδή!
Λες και το όνειρό μου, όταν άρχισε το σχολειό η κόρη μου, ήταν να κάνει μάθημα στις συνθήκες του ΄65! Χωρίς θέρμανση και βιβλία! Λες και το όνειρό μου, όταν άρχισα την εργασιακή μου σταδιοδρομία, ήταν να ψάχνω για δουλειά στα 53 μου!
Λες και το όνειρό μου, όταν πρέπει να αγοράσω τρόφιμα με το σταγονόμετρο, ήταν να δανείζομαι από το χαρτζιλίκι των παιδιών μου! Λες και το όνειρό μου, όταν χρειάζεται φάρμακα η μητέρα μας, ήταν να τα πληρώνουμε με την αδερφή μου, άσχετα αν οι κρατήσεις τόσων χρόνων αφορούσαν και αυτήν την παροχή!. Κι όλα αυτά γιατί;
Γιατί κάποιοι ανιστόρητοι ηγετίσκοι του "γλυκού νερού" και η αυλή τους, από κάποια γλυκανάλατα λαμόγια, επί δεκαετίες κατάπιναν "αμάσητα" τα έσοδα από την κρατική φορολογία, τις κρατικές δανειακές συμβάσεις επενδύσεων, τις επιχορηγήσεις της ΕΕ, τα ανεκδιήγητα επιδόματα, τις μίζες των Ευρωπαίων (συν)εταίρων τους, τα άδηλα δάνεια από τις τράπεζες τους, την αποπληρωμή των "μαύρων" κρατικών δανείων, δήθεν για να μας σώσουν! Και ενώ έβλεπαν ότι τα ταμεία είναι πλέον "στεγνά" συνέχιζαν, και συνεχίζουν, να δανείζονται ασύστολα μέσα σε ένα, καθ' όλα, "άρρωστο" περιβάλλον που το ονομάζουν ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ! Και δεν σταμάτησαν ούτε καν στην επίσημη περίοδο της κρίσης (!), παρά έβγαλαν τα "άμασητα" ... κόπρανα των εσόδων από το "αίμα" του πατέρα μου και τον "ιδρώτα" του παππού μου στις ελβετικές ... "τουαλέτες" πολυτελείας ξεπλύματος βρώμικου και κατάμαυρου χρήματος. Αυτοί που απαιτούν νομιμότητα και κόβουν το ρεύμα στη γιαγιούλα με τα φάρμακα στο ψυγείο της και στον άρρωστο που βρίσκεται σε διαδικασία αιμοκάθαρσης!
Και με ένα Ευρω-νόμισμα που "μυρίζει" απάτη και διαπλοκή από μακριά!
Ακούω στα πρόσφατα δελτία ειδήσεων την κλασσική πλέον ατάκα: "... δεν αντέχει πια η αγορά κι ο κόσμος άλλα μέτρα!!". Ποιός σας είπε ότι άντεχε τα προηγούμενα;
Και όταν έρθουν τα επόμενα δυσβάσταχτα μέτρα, πως θα τα χαρακτηρήσετε;
Το ότι το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος εξαπατήθηκε "παρά φύσει και κατά φύσιν" είναι πλέον γνωστό.
Βάσει του άρθρου 162 του Π.Κ. διώκεται όποιος εξαπατάει εκλογέα με οποιονδήποτε τρόπο, με πρόθεση να μεταβάλλει το εκλογικό του φρόνημα. Να θυμηθούμε το "λεφτά υπάρχουν", τα "18 σημεία" του Σαμαρά που δεσμεύτηκε ότι θα ακολουθήσει και ακόμα τον "στοιχειώνουν";
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Η χώρα της απάτης, η Ευρώπη της Αμερικανιάς, η Αμερική της παγκόσμιας και πολυεπίπεδης, αλητείας!
Ο πολιτισμός της απάτης ή η απάτη του ... πολιτισμού;
Η γιαγιά μου μού έλεγε:
"Κάποιοι άνθρωποι, οι περισσότεροι, θ΄αφήσουν "λεκέ" σ΄αυτόν τον κόσμο!
Εσύ, παιδί μου, προσπάθησε ν΄ αφήσεις το σημάδι σου".
Αρχική ανάρτηση ΕΔΩ
Υπήρχε ο ΟΕΔΒ. Υπήρχαν και δάσκαλοι! Το μόνο παράπονό μας ήταν πως όλοι ήταν "μεγάλης" ηλικίας και μας τιμωρούσαν με το ... χάρακα! Άπλωνες το χέρι, μετά το παράπτωμα σου, και ο χάρακας σου το κοκκίνιζε, πνίγοντας το θυμό σου και τον πόνο σου, για να μην εκτεθείς στους συμμαθητές σου.
Όταν γύρναγα στο σπίτι, ένα διόροφο που τόχε φτιάξει ο μάστορας ο παππούς μου με αίμα απ΄το υστέρημα του για 4 οικογένειες, έμπαινα στην κουζίνα και έψαχνα με αγωνία να τσιμπήσω κάτι γιατί πείναγα "σα λύκος". Η μάνα μου φώναζε να μην αγγίξω τίποτα για να φάμε "μιά και καλή" στο τραπέζι, το μεσημέρι. Ο πατέρας μου ερχόταν αργά το βράδυ. Αφού για αρκετά χρόνια ήταν υπάλληλος σε εταιρία εκτύπωσης και έκδοσης βιβλίων μπόρεσε και άνοιξε μιά δικιά του επιχείρηση εκτύπωσης βιβλίων. Υπήρχαν δουλειές τότε και, δόξα τον Θεό, πήγε καλά. Δεν μας έλειψε τίποτα.
Και η γειτονιά με τον ίδιο ρυθμό ρόλαρε. Όχι χλιδάτα πράγματα! Αλλά με αξιοπρέπεια έβλεπες "φως στο τούνελ"!. Ήξερες τι θα σου ... ξημερώσει. Φύσει" ανήσυχο πνεύμα έκανα τα όνειρά μου κι εγώ σαν παιδί. Να γίνω ηλεκτρολόγος-μηχανικός, να κάνω μιά οικογένεια και υπερήφανος να τη συντηρώ, να "μεγαλώσω" οτιδήποτε κληρονομούσα από τον μπαμπά και τη μαμμά, να δώ τα παιδιά μου να προοδεύουν και να διηγούμαι παραμύθια στα εγγόνια μου.
Σε αυτό το σημείο άρχισα να ... σκοτεινιάζω!
Ηλεκτρολόγος-μηχανικός δεν έγινα, μικρό το κακό.!
Όμως οικογένεια έκανα, παιδιά απέκτησα και τα σπουδάζω, ως πότε δεν ξέρω!
Τα είδα να προοδεύουν αλλά μέχρι ποιο σημείο, αναρωτιέμαι;!
Ότι κληρονόμησα, το έκανα διπλό και τρίδιπλο.
Αλλά μέχρι εδώ! Η τελευταία 10ετία άρχισε σιγά-σιγά να μας δείχνει τα ... δόντια της!
Νομίσαμε ότι μας χαμογελά. Πλανηθήκαμε πλάνην οικτράν.! Μας ενημέρωνε ότι ετοιμάζεται να μας "πιεί το αίμα"!. Και με απόλυτη "συνέπεια" το κάνει, την τελευταία 3ετία.!
Μας πίεσαν, σαν να κολύμπαγε η χώρα στους ωκεανούς των 200ευρων και 500ευρων, να δανειστούμε ακόμα και για τις διακοπές μας.! Οι περισσότεροι δανείστηκαν για το σπιτάκι τους. Να έχουν το δικό τους σπίτι! Η πιο συνετή προσδοκία ενός νοικοκύρη.
Που να φανταστεί κανείς, το 2003 επί παραδείγματι, το σενάριο τρόμου και επιστημονικής φαντασίας που ζούμε;!
Λες και το όνειρο μου, όταν δανειζόμουν το στεγαστικό, ήταν να προσφέρω το σπιτάκι του πατέρα μου, που μόχθησε για να το φτιάξει, στους δοσιλόγους εσωτερικού και τους τοκογλύφους εξωτερικού!
Λες και το όνειρό μου, όταν σπούδαζα το γυιό μου, ήταν να ξενιτευτεί για να μπορέσει να ζήσει. Οικονομικός μετανάστης, δηλαδή!
Λες και το όνειρό μου, όταν άρχισε το σχολειό η κόρη μου, ήταν να κάνει μάθημα στις συνθήκες του ΄65! Χωρίς θέρμανση και βιβλία! Λες και το όνειρό μου, όταν άρχισα την εργασιακή μου σταδιοδρομία, ήταν να ψάχνω για δουλειά στα 53 μου!
Λες και το όνειρό μου, όταν πρέπει να αγοράσω τρόφιμα με το σταγονόμετρο, ήταν να δανείζομαι από το χαρτζιλίκι των παιδιών μου! Λες και το όνειρό μου, όταν χρειάζεται φάρμακα η μητέρα μας, ήταν να τα πληρώνουμε με την αδερφή μου, άσχετα αν οι κρατήσεις τόσων χρόνων αφορούσαν και αυτήν την παροχή!. Κι όλα αυτά γιατί;
Γιατί κάποιοι ανιστόρητοι ηγετίσκοι του "γλυκού νερού" και η αυλή τους, από κάποια γλυκανάλατα λαμόγια, επί δεκαετίες κατάπιναν "αμάσητα" τα έσοδα από την κρατική φορολογία, τις κρατικές δανειακές συμβάσεις επενδύσεων, τις επιχορηγήσεις της ΕΕ, τα ανεκδιήγητα επιδόματα, τις μίζες των Ευρωπαίων (συν)εταίρων τους, τα άδηλα δάνεια από τις τράπεζες τους, την αποπληρωμή των "μαύρων" κρατικών δανείων, δήθεν για να μας σώσουν! Και ενώ έβλεπαν ότι τα ταμεία είναι πλέον "στεγνά" συνέχιζαν, και συνεχίζουν, να δανείζονται ασύστολα μέσα σε ένα, καθ' όλα, "άρρωστο" περιβάλλον που το ονομάζουν ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ! Και δεν σταμάτησαν ούτε καν στην επίσημη περίοδο της κρίσης (!), παρά έβγαλαν τα "άμασητα" ... κόπρανα των εσόδων από το "αίμα" του πατέρα μου και τον "ιδρώτα" του παππού μου στις ελβετικές ... "τουαλέτες" πολυτελείας ξεπλύματος βρώμικου και κατάμαυρου χρήματος. Αυτοί που απαιτούν νομιμότητα και κόβουν το ρεύμα στη γιαγιούλα με τα φάρμακα στο ψυγείο της και στον άρρωστο που βρίσκεται σε διαδικασία αιμοκάθαρσης!
Και με ένα Ευρω-νόμισμα που "μυρίζει" απάτη και διαπλοκή από μακριά!
Ακούω στα πρόσφατα δελτία ειδήσεων την κλασσική πλέον ατάκα: "... δεν αντέχει πια η αγορά κι ο κόσμος άλλα μέτρα!!". Ποιός σας είπε ότι άντεχε τα προηγούμενα;
Και όταν έρθουν τα επόμενα δυσβάσταχτα μέτρα, πως θα τα χαρακτηρήσετε;
Το ότι το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος εξαπατήθηκε "παρά φύσει και κατά φύσιν" είναι πλέον γνωστό.
Βάσει του άρθρου 162 του Π.Κ. διώκεται όποιος εξαπατάει εκλογέα με οποιονδήποτε τρόπο, με πρόθεση να μεταβάλλει το εκλογικό του φρόνημα. Να θυμηθούμε το "λεφτά υπάρχουν", τα "18 σημεία" του Σαμαρά που δεσμεύτηκε ότι θα ακολουθήσει και ακόμα τον "στοιχειώνουν";
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Η χώρα της απάτης, η Ευρώπη της Αμερικανιάς, η Αμερική της παγκόσμιας και πολυεπίπεδης, αλητείας!
Ο πολιτισμός της απάτης ή η απάτη του ... πολιτισμού;
Η γιαγιά μου μού έλεγε:
"Κάποιοι άνθρωποι, οι περισσότεροι, θ΄αφήσουν "λεκέ" σ΄αυτόν τον κόσμο!
Εσύ, παιδί μου, προσπάθησε ν΄ αφήσεις το σημάδι σου".
Αρχική ανάρτηση ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου